Δε φυλάγεσαι πια,
λες τις σκιές: σκιές
λες τις σκιές: σκιές
-κομμάτια νύχτας
που σέρνονται στα πεζοδρόμια,
απλές κι ακίνδυνες γωνιές
σπασμένου σκοταδιού-
δε φοβάσαι που σου αγγίζουν
το κορμί.
Δε φυλάγεσαι πια,
σκύβεις χωρίς αναστολές
για να μαζέψεις απ’ το δρόμο
πεσμένα άστρα.
που σέρνονται στα πεζοδρόμια,
απλές κι ακίνδυνες γωνιές
σπασμένου σκοταδιού-
δε φοβάσαι που σου αγγίζουν
το κορμί.
Δε φυλάγεσαι πια,
σκύβεις χωρίς αναστολές
για να μαζέψεις απ’ το δρόμο
πεσμένα άστρα.
1/2008
Από την ποιητική συλλογή "Νυχτερινές επιπλοκές",
εκδόσεις Ερωδιός, 2008.
thodorisvorias@gmail.com
