Δε φυλάγεσαι πια


Δε φυλάγεσαι πια,
λες τις σκιές: σκιές
-κομμάτια νύχτας
που σέρνονται στα πεζοδρόμια,
απλές κι ακίνδυνες γωνιές
σπασμένου σκοταδιού-
δε φοβάσαι που σου αγγίζουν

το κορμί.

Δε φυλάγεσαι πια,
σκύβεις χωρίς αναστολές
για να μαζέψεις απ’ το δρόμο
πεσμένα άστρα.



1/2008


Από την ποιητική συλλογή "Νυχτερινές επιπλοκές",
εκδόσεις Ερωδιός, 2008.


thodorisvorias@gmail.com