Ο Θοδωρής Βοριάς, τον Ιανουάριο 2022, διάβασε τέσσερις ανιλίνες του:
1. Στις απότομες στροφές της ιστορίας...
2. Κάποτε τα δέντρα εκδικούνται...
3. Όταν χαλάσουν τον δρόμο...
4. Το παράλυτο πόδι...
ΣΤΙΣ ΑΠΟΤΟΜΕΣ ΣΤΡΟΦΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
[Α']
Κάθε φορά που έρχεται
απροσδόκητα η νύχτα
-κάποτε νυχτώνει κατά το χάραμα
ή κατά το απομεσήμερο-
στρέφουν κατά πάνω μου
τα μάτια σας,
οι προβολείς σας,
οι κάνες των τουφεκιών σας.
Ζήτημα προσχώρησης,
ζήτημα συμμόρφωσης,
ζήτημα υποταγής...
-ζητήματα ζωής και θανάτου
μου δένουν τον λαιμό.
Λίγες στιγμές μετά τη μέρα•
στις απότομες στροφές της ιστορίας
ξεκινάει πάντα το μαρτύριο.
[Β']
Κάποτε τα δέντρα
εκδικούνται
-μέσα στο χώμα
μας συναντούν οι ρίζες,
γουλιά γουλιά
τ' απομεινάρια μας
απολαμβάνουν.
Υπομονή,
θα λιώσει κάποτε
και το χέρι
του εμπρηστή.
[Γ']
Όταν χαλάσουν τον δρόμο,
το κορμί μου όταν σκάψουν
ν' ανακαλύψουν πυρετούς
και δαίμονες
που με πυρώνανε
κι ιδρώνανε το μέτωπό μου,
πρόσεξε κάτω από τα συντρίμια•
τους αρμούς του σχιστόλιθου,
τα νεύρα της πέτρας μου
φύλαξε,
να μην τα διαρρήξουν
οι χτίστες
κι οι κατεδαφιστές.
[Δ']
Το παράλυτο πόδι βιαζόταν κάποτε,
το παράλυτο χέρι ζωγράφιζε κάποτε
στο αχνισμένο τζάμι.
Δέντρο κομμένο το κατάκοιτο κορμί•
κι οι ώρες περνούν,
μα η γη δεν χορταριάζει
κάτω από πεσμένο δέντρο
και το στρώμα
ρουφάει τη ζωή.
© Θοδωρής Βοριάς (2022)
