Το τρύπιο ταβάνι

Όποτε βρέχει στάζει η σκεπή,
δεν μέτρησα ποτέ τις τρύπες.
Στάζει… πώς έγινε διάτρητη!

Μέρα τη μέρα εξατμίζομαι
κι αναστατώνονται
τα έντομα και τα ποντίκια
που ανασαίνουν τη ζωή μου
στο τρύπιο ταβάνι.


Φεβρουάριος 2005

Από την ποιητική συλλογή
ΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΤΑΒΑΝΙ
εκδ. Ερωδιός-2005