Το 1950 αλώνιζε χωράφια με τ’ άλογο,
στην «αλωνάρα»
κι ύστερα, το ’70 αλώνιζε τη Σαλονίκη,
από τα Κάστρα ως το Καπάνι.
στην «αλωνάρα»
κι ύστερα, το ’70 αλώνιζε τη Σαλονίκη,
από τα Κάστρα ως το Καπάνι.
-[Πάνε χρόνια που έχω να μιλήσω...]
Ύφαινε στον αργαλειό της το ’80,
σ’ ένα παλιό ψηλοτάβανο στην Άνω Πόλη.
-[…το κατάκοιτο ταβάνι με στοιχειώνει...]
Μέχρι το ’90 άσπριζε και χουσμέτευε
σπίτια και σπίτια.
-[…άσπρισα... ένα κρεβάτι πληγιάζει το κορμί μου.
Θεέ μου, ποιος με ντύνει, ποιος με ταΐζει.
Δεν θυμάμαι… 2017…
άντρα, παιδιά αν είχα, δεν...
Έρχονται, φεύγουνε μορφές,
μάνα με λένε… Άννα με φωνάζουν.
Και τα μαλλιά μου,
χρόνια έχω να φτιάξω τα μαλλιά μου.
Δεν θυμάμαι αν με λέγαν Άννα].
© Θοδωρής Βοριάς
Οκτώβριος 2020
Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της φωτογράφου κ. Lena Siopi.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ τχ.64. τον Απρίλιο 2021.
Στο περιοδικό Μανδραγόρας τεύχος 64 / Απρίλιος 2021, δημοσιεύτηκαν τα ποιήματα: [Κι οι ζωντανοί ξεχνούν], [Άννα].
