Ανιλίνη [Αυτοάνοσα]



Ρωτάς τι είναι τα αυτοάνοσα;
Στίχοι σκαλισμένοι στο κορμί,
ποιήματα που γράφτηκαν μια νύχτα,
λοξές ματιές είναι και ψίθυροι,
ανεμοστρόβιλοι ψυχής…
όπως εκείνος ο Βαρδάρης,
μισός βοριάς, μισός αντάρτης
με δρασκελιές κατέβηκε το Σέιχ Σου.

Τη νύχτα μάζεψε ό,τι ήταν να μαζέψει
και το πρωί γυρεύαμε τα όνειρα
κάτω από τα σκόρπια φύλλα μας
και τα σπασμένα μας κλαδιά.

Φεβρουάριος 2020

© Θοδωρής Βοριάς


Το ποίημα στην αγγλική γλώσσα μεταφρασμένο από την Μαρία Ανδρεαδέλλη.

You ask what the autoimmune are.
They are verses carved onto the body,
poems written during a night
malicious glances, keen words like knives
and soul whirlwinds...

like that Vardaris wind,
half north,
half rebel
striding down the Seich Sou.

At night it wiped out everything one could wipe out
and in the morning we were looking for the dreams
under our scattered leaves
and our broken branches.


Από την ποιητική συλλογή Ανιλίνες, "οκτασέλιδο του Μπιλιέτου" Παιανία 2021.

Δημοσιεύτηκε την 18 Μαΐου 2020 στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΕΞΙΤΗΡΙΟΝ