Όταν περάσεις, να σταθείς,
να δεις επίμονα στο παραθύρι,
της ερημιάς τη γύμνια να χορτάσεις,
τους οργασμούς του ανέμου
με τη σκόνη.
Να δεις,
τώρα που δεν απόμεινε ταβάνι,
φύτρωσε στο σαλόνι ένα δέντρο,
μέσ’ απ’ τα φύλλα του κοιτάζω
τους περαστικούς της γειτονιάς.
Τώρα πια νικήσανε τ’ αστέρια,
πέφτουν ελεύθερα στο ξέσκεπο
υπνοδωμάτιό μας,
τζάμι για τζάμι άσπαστο
δεν έχουνε αφήσει.
Ιούλιος 2009
Από την ποιητική συλλογή "Χαμένες ψηφίδες", ιδιωτική έκδοση, Θεσσαλονίκη 2012.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ τχ.49. τον Δεκέμβριο 2010.
