Ξημέρωμα
γαντζώθηκα στον ήλιο
για να πετάξω.
Έμειναν κολλημένα τα παπούτσια μου
στην άσφαλτο,
έκλεψα και το πρωινό τραγούδι
απ’ την κορφή μιας ακακίας
γιατί στο χωματόδρομο της γειτονιάς μας
παίζαμε ξυπόλητοι
κι είχα ακακίες στην αυλή
κι ένα τραγούδι
που το σκεπάσανε με άχαρο μπετόν.
Από το χθες ξεκόλλησα μια ζωγραφιά
-τρία παιδιά που σχεδιάζουν
στο χώμα της αλάνας τη ζωή τους-
την έδειξα και στα πουλιά
...είχαμε κι εμείς φτερά
πριν μεγαλώσουμε.
Το μεσημέρι έσκισα τα ρούχα μου,
το φόβο κι όλες τις προσωπίδες·
εδώ ψηλά δεν έχει δρόμους για να ντρέπεσαι.
Το δειλινό ελευθέρωσα τα ποιήματα
να φτερουγίσουν πάνω από τα κύματα.
Μάρτιος 2010
Από την ποιητική συλλογή "Χαμένες ψηφίδες",
ιδιωτική έκδοση, 2012.
την έδειξα και στα πουλιά
...είχαμε κι εμείς φτερά
πριν μεγαλώσουμε.
Το μεσημέρι έσκισα τα ρούχα μου,
το φόβο κι όλες τις προσωπίδες·
εδώ ψηλά δεν έχει δρόμους για να ντρέπεσαι.
Το δειλινό ελευθέρωσα τα ποιήματα
να φτερουγίσουν πάνω από τα κύματα.
Μάρτιος 2010
Από την ποιητική συλλογή "Χαμένες ψηφίδες",
ιδιωτική έκδοση, 2012.
Ρουμανική μετάφραση από την Edith UNCU
Περιοδικό STEAUA DOBROGEI – τχ.53-56 Decembrie 2012
