Γύρω μυρίζει πεθαμένη θάλασσα



Βρήκα την αλυσίδα που έβλεπα στα όνειρά μου,
με τη βαριά της άγκυρα
περασμένη στην καγκελόπορτα
της πλαζ στην Αρετσού.
              
Μονάχος παρηγοράω
τα έρημα ερωτικά αποδυτήρια,
την αμμουδιά που ψάχνει για ιδρωμένα κορμιά,
για βρεγμένα ίχνη βημάτων που άλλαξαν πορεία.

Θα φωνάξω δυνατά,
να σπάσει ένα κομμάτι από την εγκατάλειψη
και μια γωνίτσα από κοφτερό φεγγάρι,
να τα κάνω μαχαίρι
ολόιδιο με τις κραυγές των γλάρων,
να κόψω σε λουρίδες τα παιδικά μου χρόνια,
να τα ξαπλώσω εδώ κι εκεί πάνω σε ψάθες.

Γύρω μυρίζει πεθαμένη θάλασσα
σαν παλιά φωτογραφία.

Μάρτιος 2007

Ποιητική συλλογή "Νυχτερινές επιπλοκές"


Ποίημα που περιλαμβάνεται στην τετράτομη ανθολογία "Πινακοθήκη ΄΄Λυρικών΄΄ Ποιημάτων" - [Η ποίησή μας ανθολογημένη από τον Ρήγα έως σήμερα (1796-2021)] που επιμελήθηκαν ο Βασίλης Βασιλικός και ο Πέτρος Γκολίτσης, εκδόσεις Ρώμη, 2021.

Στην "Πινακοθήκη ΄΄Λυρικών΄΄ Ποιημάτων" περιλαμβάνονται: το ποίημα [Γύρω μυρίζει πεθαμένη θάλασσα] από την ποιητική συλλογή "Νυχτερινές επιπλοκές" (2008) και η ανιλίνη [Τη μέρα μικραίνεις...] από την ενότητα "Οι στίχοι είναι σφαίρες" της ποιητικής συλλογής "Ανιλίνες" (2021).