.jpg)
Ορφέας και Ευρυδίκη. Έργο του γλύπτη Arno Breker (1944).
Στη μνήμη του Ιωάννη Συκουτρή
Την ευτυχία σαν ποθείς, θνητέ, να κατακτήσεις,
στα Τάρταρα να κατεβείς του σπαραγμού της φρίκης.
Μες στα σκοτάδια της σιγής και του χαμού να ψάξεις
σαν τον Ορφέα, για να βρεις κι εσύ την Ευρυδίκη.
στα Τάρταρα να κατεβείς του σπαραγμού της φρίκης.
Μες στα σκοτάδια της σιγής και του χαμού να ψάξεις
σαν τον Ορφέα, για να βρεις κι εσύ την Ευρυδίκη.
Κι αν πλούσια κι αγνή ψυχή φωτίζει τη ζωή σου
-ο σπαραγμός τραγούδι σου, η μουσική σου θρήνος-
τότε μονάχα τα στυγνά της Μοίρας-Περσεφόνης
τ’ άσπλαχνα στήθη θα μπορείς με τρόπο να χαϊδέψεις.
Μες στο θολό σου όνειρο, σκιά του στοχασμού σου
το φως της μέρας θὰ ’ρχεται, χαμένη ηλιαχτίδα,
σαν τον μαγνήτη θα τραβάς κοντά τὴν ευτυχία
-φτάνει βαθιά και άδολη να δίνεις την αγάπη.
το φως της μέρας θὰ ’ρχεται, χαμένη ηλιαχτίδα,
σαν τον μαγνήτη θα τραβάς κοντά τὴν ευτυχία
-φτάνει βαθιά και άδολη να δίνεις την αγάπη.
Η Ευρυδίκη θα σε βρει, ξοπίσω σου θα τρέξει,
πανέμορφη κι ανάερη μ’ ανάλαφρο το βήμα.
Μάθε να την αισθάνεσαι με της καρδιάς τους χτύπους
και μη ζητήσεις πιο πολλά να βλέπεις και ν’ αγγίζεις.
Μάθε να την αισθάνεσαι με της καρδιάς τους χτύπους
και μη ζητήσεις πιο πολλά να βλέπεις και ν’ αγγίζεις.
Να μην τολμήσεις να τη δεις κατάματα -το νου σου-
και στη φωτιά του πάθους σου να μην την αγκαλιάσεις.
Αν την κοιτάξεις -μάταια- αγέρας θα στην κλέψει
και θ’ απομείνει έρημη και στέρφα η αγκαλιά σου.
και στη φωτιά του πάθους σου να μην την αγκαλιάσεις.
Αν την κοιτάξεις -μάταια- αγέρας θα στην κλέψει
και θ’ απομείνει έρημη και στέρφα η αγκαλιά σου.
Μονάχος τότε θα γυρνάς στην ερημιά της νύχτας,
με συντροφιά φαντάσματα χαμένης ευτυχίας.
Ο πόθος σου αγιάτρευτος, τα βήματα θα χάνεις
κι ο νους σου θα σκοτίζεται με τ’ άπιαστο κορμί της.
με συντροφιά φαντάσματα χαμένης ευτυχίας.
Ο πόθος σου αγιάτρευτος, τα βήματα θα χάνεις
κι ο νους σου θα σκοτίζεται με τ’ άπιαστο κορμί της.
Αληθινή πατρίδα σου τον θάνατο θα νιώθεις,
στον κόσμο των σκιών θα ζεις που πέταξε κι εκείνη.
Κι όλη η γης μια ξενιτιά, μαρτύριο και πλήξη
στον κόσμο των σκιών θα ζεις που πέταξε κι εκείνη.
Κι όλη η γης μια ξενιτιά, μαρτύριο και πλήξη
-ακοίμητος θα στέκεσαι και νηστικός θα πέφτεις.
Τον θάνατο θ’ αποζητάς κι ο θάνατος θα κράζει,
μ’ εκείνον θα μεθοκοπάς, μ’ εκείνον θ’ αλητεύεις
-φαιδροί, κι εσύ κι ο φίλος σου μες στο κενά του κόσμου
-φαιδροί, κι εσύ κι ο φίλος σου μες στο κενά του κόσμου
θά ’στε για τους φιλόσοφους ...μελέτη του θανάτου.
© Θοδωρής Βοριάς
Από τον επίλογο ενός φιλοσοφικού κειμένου του τραγικού φιλολόγου Ιωάννη Συκουτρή (αυτοκτόνησε στις 21-09-1937) με τίτλο «Περί το πρόβλημα της ευτυχίας» που περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Φιλοσοφία της Ζωής – Τρία μαθήματα εις την ελευθέραν σχολήν κοινωνικής πρόνοιας» που πιθανότατα διατύπωσε τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930. Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις, 1980 (εξαντλημένο) και τις εκδόσεις Πελεκάνος (κυκλοφορεί). Άγνωστη χρονολογία πρωτοτύπου.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Το Κοράλλι" - τχ.41-42, Σεπτέμβριος 2024: Θοδωρής Βοριάς - ποίημα "Ευρυδίκη".
