Άννα

 

Το 1950 αλώνιζε Κιλκισιώτικα χωράφια 

με το άλογο, στην «Αλωνάρα».

Το ’70 αλώνιζε τα σοκάκια της Σαλονίκης,  
από τα Κάστρα ως το Καπάνι.

     -Πάνε χρόνια που έχω να μιλήσω

Ύφαινε χαλιά στον αργαλειό της το ’80, 
σ’ ένα παλιό ψηλοτάβανο στην Άνω Πόλη.

     -το κατάκοιτο ταβάνι με στοιχειώνει

Μέχρι το ’90 άσπριζε και χουσμέτευε 
σπίτια και σπίτια.

     -άσπρισα. 

     Το κρεβάτι πληγιάζει το κορμί μου. 

     Θεέ μου, ποιος με ντύνει, ποιος με ταΐζει.
     Δεν θυμάμαι… 

     άντρα, παιδιά αν είχα, δεν...
     Έρχονται, φεύγουνε μορφές,
     μάνα με λένε… 

     Άννα με φωνάζουν.

     Τα μαλλιά μου,
     χρόνια έχω να φτιάξω τα μαλλιά μου.
     Δεν θυμάμαι αν με λέγαν Άννα.

© Θοδωρής Βοριάς

Οκτώβριος 2020

Ποιητική συλλογή "Χαμένες ψηφίδες 2" - Εκτός εμπορίου - Θεσσαλονίκη - 2024.

Φωτογραφία: Άννα Μποράκη - Μουτσάκη (1936 - 2024). Από το αρχείο του Θοδωρή Βοριά.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ τχ.64. τον Απρίλιο 2021.