Ρημαγμένα σπίτια - [α'] Ελισάβετ η αρτίστα

Ας είχε μπαγιατέψει.

Ακόμα καθόταν στο πλατύσκαλο

και σεργιανούσε στο δρόμο

με τα πόδια της ορθάνοιχτα.

Είχε μια τρύπα υγρή και σκοτεινή
σε κάποια πάροδο, στην Άνω Πόλη,

στη Σαλονίκη,

κι ούτε κουβέντα για το παρελθόν.

Όσο περνούσε η μπογιά της
του ‘δινε να καταλάβει,
είχε χαλάσει κρεβάτια και κρεβάτια

ώσπου στο τελευταίο
μούχλιασαν τα σεντόνια της.

“Ελισάβετ η αρτίστα” στον καιρό της,
ύστερα σαν ξέπεσε, “Κακάβα”.
Τώρα οι ρίζες παλεύουν
να ρουφήξουν το κορμί της.

Νοέμβριος 2008

Από τη συλλογή "Χαμένες ψηφίδες"

Περιοδικό "Βακχικόν" τχ.7