Το
μεσημέρι γυαλίζουν τα καρφωμένα σου φτερά
στα σύννεφα
-φεγγάρι
που ξέφυγες από τις νύχτες-
κι
όσοι μπορούν να ορθώνουν το κεφάλι
θα
σε βλέπουν.
Ανυπεράσπιστος
στη βαρβαρότητα της πόλης,
κατάληξες
κι εσύ να αιωρείσαι
πλάι
στον Προμηθέα.
Το
δειλινό ματώνετε τον ουρανό.
Τη
νύχτα αστράφτει η κρυμμένη φωτιά
απ’
τα καλάμια σας
κι
οι ανυποψίαστοι λένε πως έρχεται βροχή.
Ιούνιος
2010
Από την ποιητική
συλλογή "Χαμένες ψηφίδες"
ιδιωτική έκδοση - 2012.Το ποίημα μεταφράστηκε στη ρουμανική γλώσσα από την Edith UNCU
