[1]
Να στραφείς μέσα σου
αν θες να γράψεις ποιήματα.
Ν αρχίσεις να σέρνεσαι στα βράχια σου
-καταρρίχηση στον γκρεμό
με το κεφάλι προς την άβυσσο.
#
[2]
Μέσα στις τρύπες των βράχων
φτιάχνουν τις φωλιές τους
μέσα στις τρύπες
κρύβονται οι φόβοι μιας ζωής
μέσα στις τρύπες χτύπα.
Θα χύνεται από μέσα το κατράμι
μα εσύ να συνεχίσεις
να ξεκάνεις
έναν έναν τους δυνάστες σου.
#
[3]
Να σέρνεσαι στα βράχια σου
και να ματώνεις
κι όταν θα φτάσεις
στην επιφάνεια της λάσπης
μη φοβηθείς βάλε τα χέρια σου εκεί μέσα,
ερεύνησε μέχρι να πιάσεις πάτο.
Στο κατακάθι κρύβεται η χαμένη ανθρωπιά.
#
[4]
Ξύσε το κατακάθι της αβύσσου,
να βρεις να πιαστείς από τ' αλλοτινά
κομμένα χέρια σου,
ν' ακούσεις τα λόγια σου
που κάποτε είχες καταπιεί,
να δεις εικόνες που τις έχανες
γιατί έστρεφες το πρόσωπο,
γιατί έκλεινες τα μάτια.
#
[5]
Μέσα σου να κοιτάς
αν θες να γράψεις ποιήματα.
Τους πεθαμένους φόβους
να παραμερίζεις
και να μαζεύεις μέσα από τον υπόνομο
χούφτα-χούφτα τους κρυμμένους στίχους.
Αναρτήθηκε την 10/8/2020 στο ιστολόγιο "Στο τρένο της ποίησης"
Από την ποιητική συλλογή Ανιλίνες (2021)
