-σπασμοί νεκρών βαγονιών-
μέταλλα παροπλισμένης ατμομηχανής
που συστέλλονται
-τις νύχτες επιστρέφουν
οι εφιάλτες των εκτροχιασμών.
Τα χέρια σου βιδωμένα
στα έμβολα των ακίνητων τροχών
με το ρολόι, στ’ αριστερό, σταματημένο.
Τα πόδια σου μισοφαίνονται·
χορταριασμένες ράγες
-άνεμοι παίζουν με τα λυτά κορδόνια σου.
Η σιωπή σου σκοτάδι,
σφιγμένο στομάχι,
κόμπος στο λαιμό.
Το πρόσωπό σου ανέκφραστο
φεγγάρι,
μάτι δακρυσμένο.
Διάσπαρτη κόκκινη σκουριά
στη ζωγραφιά
το βλέμμα σου.
Έφυγες από την πόλη
πριν να πεθάνεις εγκλωβισμένος,
τώρα κι απ’ τον έρημο σταθμό
ζητάς να ξεκολλήσεις
όπως οι ποιητές
δε χώρεσες
ποτέ
πουθενά.
09/2010
Η φωτογραφία του σιδηροδρομικού σταθμού Έδεσσας είναι από το αρχείο του κ. Αργύρη Καραμούζα.
Δημοσιεύτηκε
στο τχ.7 του περιοδικού ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ
(Σεπτέβριος
- Οκτώβριος 2011)
Από την ποιητική συλλογή "Χαμένες ψηφίδες"
ιδιωτική έκδοση - 2012.
